بازیگر سینما و تلویزیون: زمانی مداح بودم | تعزیه و نوحه‌خوانی هم می‌کردیم

به گزارش همشهری آنلاین به نقل ایسنا، موزه سینمای ایران در ادامه انتشار سلسله نشست‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز «سیاوش طهمورث» بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون بخش‌هایی از گفتگوی تاریخ شفاهی این هنرمند را منتشر کرده است.

سیاوش طهمورث با بیان اینکه در تهران محله امیریه به دنیا آمده است گفت: زنده‌یاد حبیب کاوش دوستم بود و در یک محله زندگی می‌کردیم. پول‌هایمان را جمع می کردیم با هم بلیت ۶ ریالی می‌خریدیم  و می رفتیم سینما و دو سه سانس فیلم پشت سر هم می‌دیدیم.

وی ادامه داد: حبیب کاوش به آموزشگاه بازیگری می‌رفت و هرچه یاد می‌گرفت، به من که دو سال از او کوچکتر بودم هم یاد می‌داد. ما حتی تعزیه و نوحه‌خوانی هم می‌کردیم و من یک زمانی مداح بودم. 

طهمورث ادامه داد: روزی‌که می‌خواستم به اداره تئاتر در آب سردار بروم، زمانی بود که زنده یاد عزت‌الله انتظامی، زنده‌یاد جعفر والی و علی نصریان هم حضور داشتند. یادم می‌آید آقای والی به من گفت همه چیزهایی که تا به امروز یاد گرفتی را کنار بگذار. از امروز باید از من یاد بگیری (با خنده) و من به او گفتم چشم و وارد گروه زنده یاد داوود رشیدی به نام گروه تئاتر امروز شدم. 

وی ادامه داد: در سال ۱۳۴۹ پیتربروک به ایران آمد و من برای کار با او انتخاب شدم و در تمرین‌های ما آقایان آوانسیان و رشیدی هم حضور داشتند. جالب است بگویم که ما تمرین‌هایمان را در همین باغ فردوس که امروز در خدمت شما هستیم، شروع کردیم.

او درباره اهمیت تئاتر گفت: گاهی شنیده می‌شود که ما به سالن هم می گوییم تئاتر. درحالیکه سالن جایی است است که تئاتر در آن اجرا می‌شود. باید توجه داشته باشیم که تئاتر با نمایش فرق دارد و تئاتر روی صحنه شکل می‌گیرد. از برخورد دو فکر، ایده، خرد، دانش و دیدگاه تئاتر ایجاد می‌شود که هم سرگرم‌کننده، هم معنادار و هم دگرگون‌کننده است اما نمایش تنها سرگرم‌کننده است. 

طهمورث درباره علاقه‌مندان به بازیگری گفت: کسانی که می‌خواهند وارد کار تصویری سینما و تلویزیون شوند، باید تئاتر کار کرده باشند. چون تئاتر زمینه‌ساز همه هنرهای نمایشی است. وقتی تئاتر کار می‌کنید، حداقل باید حداقل نیم ساعت روی صحنه حضور داشته باشید و در تمام این مدت باید کارکتر را حفظ کنیم. در تئاتر بازیگر دقیقا زندگی می‌کند اما جلوی دوربین فیلمبرداری به این شکل نیست. چون چندین بار ممکن است یک سکانس تکرار شود. در تئاتر با نفس تماشاگر در ارتباط هستیم و تخیل و فکر تماشاگر را به کار می‌اندازیم اما در سینما این طور نیست. لذت تئاتر هم بیشتر از فیلم است. چون با توجه به شخصیتی که ایفا می‌کنید، با تماشاگر در ارتباط هستید و واکنش‌های آنها را می‌بینید.

وی با اشاره به همکاری خود با داوود میرباقری گفت: یادم می‌آید فردی آمد و گفت در کار آقای میرباقری بازی می‌کنی؟ من هم پذیرفتم و دو نقش ساواکی و گورکن را بازی می‌کردم که دو بازی متفاوت بود. بعد از آن در سریال آیینه بازی کردم و در «گرگ‌ها» که بازیگر و مشاور کارگردان بودم. 

طهمورث با بیان اینکه زنده یاد «علی حاتمی» کارگردان بسیار خوب و موفقی بود، افزود: حاتمی در کارنامه کاری خود هزاردستان و مادر را دارد که شاهکار بودند. روزی‌ که هزاردستان را می‌ساخت، جایی من را دید و گفت همه بازیگران در فیلم من هستند و تو چرا حضور نداری؟ من به او گفتم اگر قسمت باشد در خدمت هستم که متاسفانه این اتفاق نیفتاد.

وی ادامه داد: در فیلم سینمایی «گاو» مدتی دستیار داریوش مهرجویی بودم. فیلم بسیار درخشانی بود و همه بازیگرهای تئاتری در آن فیلم حضور داشتند. مهرجویی برای فیلم اجاره‌نشین‌ها از من دعوت کرد. فیلمنامه را خواندم و قبول کردم. چون من به داریوش مهرجویی معتقدم. او کارگردان بسیار خوبی است که فلسفه سینما، لنز و کنش و واکنش بازیگر را به خوبی می‌شناسد. اینها مواردی است که هر کارگردانی نمی‌داند اما کارگردان‌هایی مثل داریوش مهرجویی و ناصر تقوایی به خوبی می‌شناسند.

طهمورث بیان کرد: خیلی دوست دارم بازیگری که در مقابل من قرار می‌گیرد، بازیگر بسیار توانایی باشد. چون توانا بودن او من را هم توانا می کند و موجب می‌شود کار بسیار خوبی را عرضه کنیم.

وی به سریال «زیر تیغ» اشاره کرد و گفت: نقشم در این سریال را باور داشتم. البته به خاطر سرسختی‌های نقش شاهد ناسزاهایی هم بودم (با خنده) اما با این‌حال مردم من را دوست داشتند و در کوچه و خیابان بسیار به من احترام می‌گذاشتند. با تمام این تفاسیر باور کرده بودم که باید با این نقش زندگی کنم و به این دلیل برایم لذت‌بخش بود که شخصیتی شکل گرفته که در در آدم‌های اطرافت و در جامعه هم می‌بینی.

طهمورث با بیان اینکه عرصه هنر مشکل‌ترین حرفه است، بیان داشت: ورود به آن آسان است اما برای دوام آوردن، بازیگر و هنرمند شدن باید خیلی خاک خورد و زحمت کشید.

گفتنی است موزه سینمای ایران به عنوان مجموعه‌ای فرهنگی و تاریخی که روایتگر سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف می داند سوابق و تجربیات پیشکسوتان سینمای ایران را جمع آوری کرده تا نسل‌های آینده با نگاه و مسیر زندگی و نحوه خلق و شکل‌گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند.